11 ماهگی قند عسل

 یازده ماهگیت مبارک شکلات مامان . نفسم چقدر شیرین شدی وشیرین کاریات هم که روز به روز بیشتر می شه واقعا خوردنی شدی عزیز دلم .

اول از همه قند عسلم اینکه ،هوررررررررررررررا نفسم راه می ری البته از 10 ماه و27 روزگی شروع کردی. اولین بار که راه افتادی آماده شده بودیم تا بریم بیرون و تلفن زنگ خورد و منم رفتم جواب بدم و طبق معمول اومدی چسبیدی بهم و منم چون داشتم صحبت می کردم بغلت نکردم و وقتی دیدی فایده نداره خودت شروع کردی راه رقتن و رفتی تو بغل بابایی و حسابی سوپرایزمون کردی .بعد هم دیگه تا فردا شبش گذاشتیمون تو خماری و راه نرفتی .فردا شبش که رفته بودیم خونه آقاجون وقتی حسابی خسته بودی و  خوابت گرفته بود یهو  شروع کردی به راه رفتن و هنر نمایی .هرچی زمین می خوردی فایده نداشت و دوباره بلند می شدی .اصولا عادت داری وقتی خیلی خوابت می گیره انگار انرژیت بیشتر می شه و شیطنت هات بیشتر .اونقدر راه رفتی و زمین خوردی که گفتیم شب تو خواب دیگه راه می ری.در طول روز به خودت زحمت راه رفتن نمی دی تا نکنه من یهو بغلت نکنم .وقتی مطمئن می شی که من توی آشپزخونه نمی رم انگار آرامش می گیری و شروع به بازی کردن با اسباب بازی هات می کنی البته بازی که چه عرض کنم بیشتر پخش کردنشون تو تموم خونه .بیشتر توپ هات رو دوست داری و باهاشون بازی می کنی.چند روزی می شه که علاقمند به ماشین هات شدی و هلشون می دی و می ری دنبالشون و با دهنت صدای اوم اوم در میاری . خودت رو هم که حسابی برامون لوس می کنی و دهنت رو می زاری رو لپامون و صورتمون رو خیس می کنی یعنی داری بوسمون می کنی .خودت رو می اندازی تو بغلمون و سرت رو میزاری رو شونمون و تکون می دی .تازه خجالت کشیدن رو هم بلدی سرت رو زیر میندازی پایین و دو تا دستت رو می دی جلو. وقتی هم کسی صدات می کنه می گی چیه.وقتی کسی سر به سرت می زاره می گی چته .جوجه رو هم یاد گرفتی و به هر کی دلت بخواد می گی جوجه.